حسین حسین زاده کوهی
چکیده
افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی و به دنبال آن افزایش سطوح نفوذناپذیر موجب افزایش حجم رواناب شهری شده و این افزایش حجم، شبکه‌های جمع‌آوری رواناب که یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌های اساسی کنترل سیلاب شهری میباشد را دچار مشکل می‌کند. در این پژوهش به کمک شاخص‌های آسیب‌پذیری و اطمینان‌پذیری، عملکرد شبکه جمع‌آوری آب سطحی منطقه ده شهرداری ...
بیشتر
افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی و به دنبال آن افزایش سطوح نفوذناپذیر موجب افزایش حجم رواناب شهری شده و این افزایش حجم، شبکه‌های جمع‌آوری رواناب که یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌های اساسی کنترل سیلاب شهری میباشد را دچار مشکل می‌کند. در این پژوهش به کمک شاخص‌های آسیب‌پذیری و اطمینان‌پذیری، عملکرد شبکه جمع‌آوری آب سطحی منطقه ده شهرداری تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. در این راستا با استفاده از مدل شبیهساز سیلاب شهری SWMM ، منطقه مورد مطالعه از لحاظ هیدرولیکی و هیدرولوژیکی تحت دادههای بارش تاریخی ایستگاه سینوپتیک مهرآباد شبیهسازی گردید. سپس با استفاده از شاخص‌های آسیب‌پذیری و اطمینان‌پذیری، عملکرد شبکه تحت دورههای بازگشت 2، 5 و 10 سال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است آسیب‌پذیری سیستم با افزایش دوره بازگشت بارش از 4/10 درصد به 2/12 درصد افزایش مییابد. همچنین کاهش قابلیت اطمینان‌پذیری سیستم با افزایش دوره بازگشت (از 5/97 درصد به 8/95درصد) حاکی از افزایش کانالهای سیلابی میباشد.